Pałac z I połowy XIX w. do kompletnego remontu.

Pałac został rozbudowany w końcu wieku XIX, następnie na początku XX wieku wyremontowany. Konstrukcja budynku murowano-szachulcowa. Obiekt bezstylowy z elementami neogotyku. Najstarsza część pałacu - wschodnia, założona na planie litery "L" z dwoma ryzalitami od frontu i gankiem od ogrodu. Od zachodu przylega do niej druga część  pałacu, zbudowana z nieotynkowanej cegły. W części zachodniej pałacu widoczne gzymsy dzielące elewację. Gzyms podokapowy zdobiony ostrołukowymi arkadami. Otwory okienne posiadające profilowe obramowania. Dach nad częścią wschodnią - mansardowy, nad częścią zachodnią - dwuspadowy.

Pałac położony jest na działce o powierzchni 9 256 mkw. w tym 4 700 mkw. zajmuje las, który w XIX wieku należał do parku w stylu naturalistycznym zajmującym powierzchnię 25 ha.

Obecnie obiekt jest opustoszały, popadający w ruinę. Część dachu się zapadła. Okna powybijane. Obiekt nadaje się do kompletnego remontu.

Dla przedmiotowej nieruchomości brak obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Rąbino, nieruchomość położona jest na obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową, pałac proponowany jest do objęcia ochroną konserwatorską - którą aktualnie objęty nie jest. Park Pałacowy jest wpisany do rejestru zabytków.

Miejscowość Dąbrowa Białogardzka w której znajduje się pałac, położona jest w obrębie Pojezierza Zachodniopomorskiego, w gminie Rąbino, powiecie świdwińskim. Odległość z Dąbrowy Białogardzkiej do Świdwina to około 10 km, do miejscowości wypoczynkowej Połczyn-Zdrój 20 km, większe miasta jak: Koszalin, Kołobrzeg oraz Szczecinek oddane są o około 60 km drogami.